عشق، زبان مشترک

حافظ، مسیر سخت عرفانی را به زیبایی بیان می کند، مسیری که به فنا شدن در معشوق و لذتش می رسد:اول به وفا، مِیِ وصالم در دادچون مست شدم، جام جفا را سر دادپر آب دو دیده و پر از آتش دلخاک ره او شدم به بادم بر داد بخوانید, ...ادامه مطلب

( مسیر وصال معشوق را فقط می توان با عشق و خلوص طی کرد۔ باید ظلمت نفس را صادقانه پذیرفت و آن را با دروغ نپوشاند، دروغ هایی که در شکل مراسم، سنت ها، تعصب ها، و یا در قالب ادعا و غرور ظاهر می شوند۔ در این اخلاص استکه تاریکی، به روشنایی می انجامد: )برسد هر شب تاریک به نور سحرشکه بماند آن به خودش ناب و منوّر، ثمرشهمه آن ظلمت نفسش چو پذیرفت به خودز جهان، نور بیامد که ببیند گهرشاز: کتاب عمق بیکران، صفحه ۲۲ بخوانید, ...ادامه مطلب