عشق، زبان مشترک

اولین شاعر زن فارسی، رابعه بلخی است۔ حدود هزار سال پیش، در آزادی کامل، از عشق می سراید۔ به طور تقریبی، معاصر با رودکی است۔ بنیان شعر فارسی( که غنی ترین در جهان است ) توسط بزرگانی گذاشته شد که آزادی درونی و بیرونی داشتند و عشق و همچنین عرفان و روش زندگی را به زیبایی ثبت و پخش کردند۔ شعر زیر، نمونه ای از اشعار رابعه است:عشــق او باز اندر آوردم به بندکـــوشش بسيار نامد سودمندعشق دريايی کرانه نا پديدکی توان کردن شنا ای هوشمند؟عاشقی خواهی که تا پايان بریپس ببايد سـاخت با هر ناپسندزشت بايد ديد و انگاريد خـوبزهر بايد خورد و پنداريد قندتوسنی کردم ندانستم همیکز کشيدن سخت تر گردد کمندرابعه بلخی بخوانید, ...ادامه مطلب